DEPREM ÇIĞLIĞI
Zehir zemberek bir güne açtık gözlerimizi,
Taşın toprağın tozun çamurun içinde yitirmişiz bir birimizi,
Ben ağlıyorum, sen ağlıyorsun, o ağlıyor, biz ağlıyoruz,
Evimiz yok, köyümüz yok, kentimiz yok
Kedimiz, köpeğimiz, kuzularımız yok
Umuda sarılacağız umudumuz yok.
El ele tutuşmuşlar baba, kız
Baba molozların üstünde, çocuk altında
Kar, fırtına, soğuk göz açtırmıyor bir yandan,
Baba üşüyor ama çocuk hiç üşümeyecek.
Enkaz diyorlar, enkazın altında diyorlar,
Bir ses, bir soluk duyar mıyız diyorlar,
Kolunu ayağını kesersek çıkartırız diyorlar.
Bir çocuk tam iki gün iki gece bir enkazın altında,
Bebeği gibi bir muhabbet kuşu avuçlarında,
Bir çocuk tam iki gün iki gece enkazın altında,
Son gücüyle sesleniyor önce kedimi kurtarın diye.
Yerin altında kalanlar için hüzün ve acı dolu gözyaşlarımız,
Umudun bittiği yerde çıkarılanlar için sevinç gözyaşlarımız,
Bilmem yüreği yanar mı o hırsızların,
Bir avuç toprakla gözü dolacak.
Em. Hakim Av. İzzet Doğan
Bir yanıt bırakın