Ve Perde.. Oyun Bitti

VE PERDE… OYUN BİTTİ

Hayat bir oyun. Bir tiyatro.

Tiyatro bitecek perde kapanacak. Işıklar açılacak ve gerçekler bütün çıplaklığı ile görülecek.

Tiyatro oyununda aktörler ve oyun değişse de kaçınılmaz son, perde mutlaka iniyor.

Bu tiyatro her toplumda yaşanıyor. Oyunu oynayanlar ise çeşitli. Her görünen göründüğü gibi, her anlatılan anlatıldığı gibi değil.

“Her sarıya altın diye sarıldım,

İnceledim, kaplamadan ibaret.

Âlim dedim ardı sıra yoruldum,

Varı yoğu diplomadan ibaret”

sözünde olduğu gibi.

Tiyatroyu dikkatli izleyenler gerçekleri görüyor ve oyunu oynatanın hedefini biliyor. Oyunun kurallarını ve kurgusunu bilmeyenler ise oynatanın verdiği mesaja inanıyor, aldanıyor. Bazen de gerçeklerin dayanılmazlığını görmek istemeyenler, görmek istediklerine inanıyorlar ve keyifle tiyatroyu izlemeye, sessiz kalmaya devam ediyor.

Sormak lazım izleyiciye. Gerçeğin ne kadarına dayanabilirsin, gerçeklerle yüzleşmeye hazır mısın?  diye.

Gerçeklerin er geç ortaya çıkmak gibi bir huyu var. Hiçbir hakikat gizlenemez, değiştirilemez. O zamana kadar kabul edilenlerin belki de tam tersi olduğu, iyi gösterilenlerin kötü, kötü gösterilenlerin ise iyi olduğu ortaya çıkar. Ortaya çıktığında ok’un yaydan çıkması gibi geri dönüşü olmaz. Hakikat tüm çıplaklığıyla gözler önüne serilir. Tiyatroya kendini kaptırmış olanlar ise büyük bir şok yaşarlar.

İşte bu tiyatroda sergilenen oyuna inanmamızı bekleyenler perdenin ineceğini hiç bilmezler mi?

Bu tiyatro senaristlerine soralım: Sen herkesi kör Âlemi sersem mi sanırsın ki her oyuna inanmamızı beklersin ama biz o perdenin ineceğini biliyoruz.